بررسی اپیدمیولوژیک تغییرآستانه استاندارد شنوایی بر اساس یافته‌های شنوایی‌سنجی و اندازه‌گیری صدای محیط کار در بین کارگران صنایع فلزی اصفهان

سابقه و هدف: تغییر آستانه استاندارد به عنوان شاخصی برای تشخیص زودرس افت شنوایی افراد در معرض صدای غیر‌مجاز در صنایعی است که برنامه حفاظت شنوایی اجرا می‌کنند. هدف از این پژوهش ارزیابی فراوانی تغییرات آستانه استاندارد با استفاده از ارزیابی شنوایی توسط ادیومتری سالیانه و اندازه‌گیری تراز مواجهه کارگران می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی- تحلیلی است، در این پژوهش 2016 نفر از کارگران صنایع فلزی اصفهان که همگی مرد بودند مورد بررسی قرار گرفتند. 189 نفر از کارگران به طور تمام‌وقت، 865 نفر بیش‌تر اوقات و 962 نفر بعضی اوقات از گوشی استفاده می‌کردند. در این بررسی ابتدا، قسمت‌هایی از واحدها که در مواجهه با صدای غیر مجاز بوده شناسایی و سپس تراز معادل هشت ساعته مواجهه افرادی که در معرض صدای 85 دسی‌بل و بالاتر بودند اندازه‌گیری و در نهایت با استفاده از ادیومتری مبنا و ادیومتری سال مطالعه که توسط صنعت انجام شده بود وقوع تغییر آستانه شنوایی مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که 9/29 درصد از کارگران تغییر آستانه شنوایی در هر دو گوش داشتند. هم‌چنین رابطه بین سن، تراز مواجهه با صدا و مدت زمان استفاده از گوشی با تغییر آستانه استاندارد شنوایی معنی‌دار بود در حالی‌که بین سابقه کار و تغییر آستانه استاندارد شنوایی رابطه معنی‌دار آماری به‌دست نیامد. نتیجه‌گیری: با توجه به درصد وقوع سالانه تغییر آستانه شنوایی در کارگران می‌توان چنین نتیجه‌گیری نمود که برنامه حفاظت شنوایی در این صنایع ناموفق بوده است